-Çok karamsarsın, bu kadar kötü düşünme. Hayat her şeye rağmen yaşanmalı. Güzel yerlerinden bakarak...
+Evet, haklısın. Çok karamsarım.
+Sana neden karamsar olduğumu anlatayım mı?
-Anlat bakalım.
İyi dinle.
Bu sorularıma kulak ver.
Her şeyi gözünün önüne getirdin mi sen hiç?
Mutlu olduğun anlarında bile olumsuzluğa bağladın mı sonunu?
Kötü senaryolar beyninin her yerinde dolaştı mı?
İyi niyetinden yara aldın mı?
Aldatıldın mı lan mesela?
Ya da sevmekten kör oldu mu gözlerin?
Kaybettin mi çok değer verdiğin bir insanı?
Unutmak için şehir değiştirdin mi?
Kendini tanıyamadığın anlarını hatırlıyor musun?
Aynaya bakamadığını peki?
Yalnızken ağladın mı hiç?
Çaresizlik nasıl bir duygu?
Biliyor musun?
Karanlıklara saklandın mı?
Müslüm Baba dinledin mi dertliyken?
Sarhoş olmak istedin mi?
Suyla konuştun mu duştayken?
Suya dert anlattın mı lan hiç?
Su lan, su...
Duvarlar üzerine geldi mi?
Yağmur damlalarından huzur bekledin mi?
Gözlerini kapatıp sarıldın mı soğuk damlalara?
En sevdiğin şarkıları bir parkta oturup dinledin mi?
Ama yine yalnızken?
Yazı yazdın mı mesela?
Mum ışığında?
Kurşun kalemle?
Ufak bir cümle dahi olsa kâfi?
Yazmadın dimi?
Küfür etmek istedin mi?
İsyan ettin mi bağıra bağıra?
Ya da sövdün mü gelene geçene?
Güvenin ruhunu terk etti mi hiç?
Pes ediyorum dedin mi?
Gitmek istiyorum dedin mi?
İçten gülebilmeyi özledin mi?
Yoruldum dedin mi?
Söylesene oğlum? Dedin mi?
Çok soru sordum dimi?
Belki de çok karamsarım haklısın.
...
Hiç beklemediğin anda...
Bazen uyku bile ağır gelir.
Hiçbir şey olmasın, -sabah olur dersin;
Bu sefer uyanmak ağır gelir.
İstemezsin.
Öyle boktan bir şey işte.
Yaşamadan anlayamazsın.
Şimdi soruyorum sana.
Çok mu karamsarım?
@Topalogluomur
Çok yoruldum be aga.
İnsanlardan.
İnsanların yükünden.
İnsanların karmaşasından.
Hep bir -parçası eksik hayatımdan.
Tamamlayamadığım hayallerimden.
Düşümde kalan -dünlerimden.
Var olamadığım -bugünlerimden.
Düşünemediğim -yarınlarımdan.
Dünyanın beyhude ninnisinden.
Anlamsız tınısından.
Derdimi yazılara saklamaktan.
Yazılara saklanmaktan.
En çok da kendimden saklanmaktan.
Dökemediğim gözyaşlarımdan.
Yağmurlara anlatmaktan.
Islanmaktan.
Karanlıklarımdan.
En çok karanlıkları severdim ben.
Karanlıkta kaybolmayı.
Yok olmayı...
Ama çok yoruldum aga.
Nefes alamamaktan.
Güvenememekten.
Sevememekten.
Güçlü gözükmekten.
Sabretmekten.
"Hayırlısı" demekten.
İçime atmaktan.
"Keşke" demekten.
Çok yoruldum lan.
Çok...
Anlatamamaktan yoruldum aga.
Çaresiz olmaktan.
Yalanlardan.
Dolanlardan.
Sahte bakışlardan.
Naylon duygulardan.
Hak etmeyenlerden.
Hatta;
Kendimden bile yoruldum ben aga.
-Neden biliyor musun?
+Bilmiyorum.
-Çünkü bu hayat seni kolay sandığın zorluklarla yüzleştirir.
Sonra; karşına geçip acımasızca seni seyreder.
Sen yapamayacağını anlarsın, ve dersin ki;
"Çok yoruldum aga."
@Topalogluomur
Hüzünlü değilim.
Benim mizacım böyle.
-Özel bir yeteneğim olsa ne yapardım biliyor musun?
+Hayır, bilmiyorum.
Zamanı durdurmak isterdim.
Mutlu olduğum anları bir kutuda saklamak.
Neden biliyor musun?
+Biliyorum. Her zaman mutlu olmak kolay değil.
Fotoğraflarında gülmek.
Ama içinde yaşamak her şeyi.
-Kolay mı sanıyorsun?
+Hayır.
-Bu hayattaki en güzel duygu sence nedir?
-Ben söyleyeyim mi?
+Söyle.
-Sana değer veren insanların senin mutlu olduğunu görmesi...
O yüzden tutunmak zorundayım hayata.
O yüzden bazı anları unutmak istemiyorum.
O yüzden...
Neyse.
Zaman o kadar acımasız ki.
-Neden?
+Gitmek kolay değilmiş lan.
Ben en çok gitmenin kolay olduğunu sanırdım.
Meğer en zor olanıymış.
Düşünmekten yorulduğumu hissediyorum.
Ama güçlü kalmak zorundayım.
-Güçlü kalmak kolay mı sanıyorsun?
+Hayır, sanmıyorum.
-Eee, bu mu yani?
...
...
+Dalmışım kusura bakma.
Bazen dalıp gidiyorum, anlam veremediğim boşluklara.
-Neden?
+Çok soru soruyorsun.
-Sen de...
O boşluklar geçmişimi gösterir bana hep.
Belki de, göremediklerimi.
Görmek istediklerimi saklar bu anlamsız boşluklar.
-Hiç aşık oldun mu?
+Ne alaka şimdi?
-Bilmem, sormak istedim.
+Güvenmek istiyorum.
-Sorularıma da boşluklar gibi anlamsız cevap vermen peki?
+Her şeyin bir nedeni vardır.
-Neden yazıyorsun?
+Bilmiyorum. Hiç düşünmedim.
Ama bir fikir olsun diye kısaca anlatayım.
"Yazdıklarım beni tamamlayan bir parça gibi.
O parça eksik olduğunda;
Ben de eksiğim.
O parça hep benimle olmak zorunda.
O parça var ya...
Beni ben yapan parça.
Her şeyiyle..."
-Anlatabildim mi?
+Evet.
Soruyu sordum;
ve paramparça...
~İlk iki cümlede; Erdal Tosun - "Hayat bu ufaklık" dizelerinden alıntı yapılmıştır.
@Topalogluomur
