-Çocuğum belki.
Biliyorum...
Bazen çocukça davranıyorum.
Farkındayım...
Hiç büyümek istemezdim ki.
Tahayyül etmemiştim çünkü,
Böyle olacağını.
Küçük yaşta kalabilseydim keşke.
Dertlerim de öyle kalsalardı.
Benimle büyümeselerdi...
Hiçbir şeyim olmasaydı.
Oyuncaklar...
Su tabancası...
Atari...
İmkanlarım kısıtlı olsaydı.
Her sabah erkenden kalkıp
Sokağa inip top oynasaydım.
Kaldırım taşlarından kale yapsaydım.
Tek başıma...
Terleseydim.
Havlu koysaydı "BABAM" sırtıma terlediğimde.
Bana kızsaydı "BABAM" keşke,
Akşam ezanı okunduğunda eve girmediğim için.
"ANNEM" sepeti indirip
Beni ekmek almaya gönderseydi keşke,
Kendime de çikolata aldığım için bana söylenseydi.
'Dişlerin çürüyecek oğlum' deseydi.
En büyük derdim,
Sokağa arabaların park etmesi olsaydı.
Arabaların altına top kaçınca,
Üstüm başım kirlenseydi keşke.
Yere düşüp dizimi kanattığımda,
Balkondan "annem" gördü mü diye,
Telaşlansaydım.
Gazozuna maç yapsaydık sokakta.
En çok golü ben atsaydım keşke.
Yenildiğimiz zaman da,
"ANNEMDEN" değil de "BABAMDAN" para isteseydim yine.
'BABA bana bir milyon verir misin?'
Bir milyona istediğimi alabilseydim.
Arkadaşlarımın canı çektiğinde,
Onlara da verseydim.
Paylaşsaydım daha fazlasını.
Samimiyet eskisi gibi kalsaydı keşke.
Yalana ihtiyacımızın olmadığı kadar.
Dedim ya, çocuğum belki...
Hala...
Maziyi özlüyorum belki de.
Yeis içinde eski günleri düşünüyorum.
Ama...
Keşkeleri görmezden geliyor zaman.
Gözünün yaşına bakmıyor.
-Mukadderat diyorsun.
-Hayat diyorsun.
-Tecrübe diyorsun.
-Hayırlısı diyorsun.
İllaki bir isim koyuyorsun.
Neden biliyor musun?
Çünkü yaşlanıyorum diyemiyorsun...
@Topalogluomur
