Umudun Son Virajı

Nejat İşler'in dediği gibi,
"Ben bu hayattan çok çabuk sıkılmışım."

Eğer üzgünsen "geçmiştesin."

Kaygılıysan "gelecekte" yaşıyorsun.

Huzurluysan "şu andasın."

Ama ben sürekli kaygılıyım...

Ve kaygılarım bana yaşamayı öğretiyor.

Yaşamayı değil sadece.

Nasıl ayakta duracağımı da öğretiyor.

Ama yoruyor...

Kim ister ki bu anksiyete durumunu?

Ben biraz mecbur kalmışım gibi.

Hatta her gün başka bir şeye mecbur kalıyormuşum gibi.

Umudumun son virajındayım.

Ya bu virajı alacağım,

Ya da şarampol...

Artık kimseye kendimi açıklayasım gelmiyor.

İyi niyetimi görmeyecek kadar körelmiş insanlar...

Hepsinden birer birer uzaklaşıyorum.

Yalnızlık mı, kendi başınalık mı?

Ben kendi başımayım.

Ağaçlar, yaslandığı yöne doğru yıkılırmış.

Yaslandığım ağaç mı?

Ben yalnızca kendime yaslanıyorum.

Sükûnet istiyorum.

Kafamın içinin daha fazla konuşmamasını.

Basit mutluluklar bekliyorum hayattan.

Cam kenarı yolculuk,

Deniz kenarı,

Akşam güneşi,

Demli bir çay muhabbeti...

Şairin dediği gibi:
"Sen çay dökerdin

Ben de içimi..."

                                                                                                        Ömür Topaloğlu
                                                                                                        Derde Deva Muhteva
                                                                                                        (Bir İki Cümle)