Dün Bugün Yarın

Çocukluk arkadaşımlaydım bugün.

Son cümlesi çok etkiledi,
Vedalaşırken...
Şöyle söyledi arkadaşım:

"Mezarlığa bile yalnız başımıza giriyoruz..."

Sarsıldım bir süre...

Eve geldim sonra.
~

Oturdum düşünüyorum...
-Ne yapıyorum ben?

-Ne için bu koşuşturma?

-Herkese bir şeyi ifade etme çabası?
-Kendini anlatmak sürekli?

-Herkesin seni istediği şekle sokması?
Sonuç...
~
Onca çabana rağmen;
Yine zaman kaybı...
Niçin yahu?

Eninde sonunda yalnızsın işte!

Kabullen artık...

Değiştiremiyorsun.

Olmuyor oğlum, olmuyor.

Yaş ilerliyor...

Zamanın da umurunda değilsin!

Hayallerin falan hikâye.

Bırak artık şu yüklerini.
Nefes al biraz oğlum!
~
Bak bakalım aynaya...

Sen, dünkü sen misin?
Seni bugünlere getiren kişi,
Yarın sabah da sen misin?


                                                                                                                    Ömür Topaloğlu
                                                                                                                    Derde Deva Muhteva

                                                                                                                    (Bir İki Cümle)