Vay Hâlime

her geçen gün daha kötüye mi gidiyor?

ne olacak benim bu ahvâlim?

kibrit çöpü umutlarım.

vay hâlime gerçekten...

korkuyorum bildiğin.

geride bıraktığım şu günlere bak...
~

şu sırtımdaki yüklerimden kurtulsam biraz?

kafamın içindekileri sustursam,

uzaklaşsam diyorum.

kimse haber alamasa benden.

uzaklaşıyorum...

kafamın içindekiler benimle gelmiş.

vay hâlime gerçekten...
~

nasıl olacak bu?

bir şeyi çözememek ne kötü bir hismiş.

her şeye rağmen;
kendimi telkin etmeye çalışıyorum.
olsun diyorum,

umudunu yitirme "ömür" diyorum.

Nazım'ın dediği gibi:
"belki ilerdedir,
yaşanacak günlerin en güzelleri."

üstadım, soruyorum yalnızca...

peki, bunlar güzel günlerimse?

bundan sonrası daha kötüyse?
dipsiz karanlıksa?

vay hâlime gerçekten...
~

bu dünyayı dert edinmek bizi bu hâle getirdi.

gamsız olmak lazım arkadaş. (yüzsüz, merhametsiz, vurdumduymaz...)

bak etrafına...

böyle yaşayan insanlar ne kadar mutlu değil mi?

ama...
mesele, bu dünyayla bitmiyor işte...

yaşadıkların, bu dünyayla sınırlı kalmıyor.

böyle düşünenlerin,

vay hâline gerçekten...


                                                                                                                Ömür Topaloğlu

                                                                                                                Derde Deva Muhteva

                                                                                                                (Bir İki Cümle)