Keşkelerin Enkazı

yine bir yalnızlık depresifliği,
aynı geçen günlerin vermiş olduğu derin hüzün...

insan, yaşadığından ibaret midir?

yoksa, geride bıraktıklarından mı?

bu hayatta en çok kendime "acımasızlık" ediyorum.

bu kısımda bir mesele yok,
alıştık...

ama her seferinde bunu daha fazla anlıyorum ya;

beni en çok bu kısım etkiliyor.

her şeyin farkında olup

elinden hiçbir şeyin gelmemesi...

ömrümün özetidir bu kelâm,

"keşkelerin enkazında bir yaşamak..."

ama her seferinde bir telkin ile ilerliyorum,

hayatımın dönüm noktalarına...

çünkü "umutsuzluk" en acısı.

umudun uçurumuna gelirsem,

benliğimi tükenmiş sayarım.

acılarım bile daha önemsiz.

"acı öğretir, umut tüketir bana kalırsa."

bana kalmaz da...

yine de söylemek istedim.

düşünmemek...

en güzeli değil mi?

ya da boş verebilmek...

yaşamın yükünü taşıyan insanın yapamayacağı iki şey...

neden bu kadar yükü taşıyorum?

bilmem...

sanırım ben bu hayatı acılarımla aşıyorum...

                                                                                                      Ömür Topaloğlu

                                                                                                      Derde Deva Muhteva

                                                                                                      (Bir İki Cümle)

Bayram Günü

Ne güzel temennidir dimi?

İyi bayramlar dilerim...
Bayram mı?
"Bir çamın gölgesinde yatıyor öylece..."

Bir alıntı gördüm.

Bazen bayram gelir;

Birisi eksik...

Bana kalırsa, sadece birisi eksik değil;

Fotoğraflar eksik,

Hatıralar eksik,

Geçirdiğimiz zaman eksik,

Yüreğimiz eksik kısaca...
Zaten bu hayatta, hangi şeyi tamamlayabildik ki?

Bir şeye tutunsak, diğer kısımlarını unutuyoruz.

Ömür dediğin de, akıp geçiyor.

Bazı saniyeler, bir ömrü yutuyor.
Asıl mesele de burada başlamıyor mu zaten?

O önemsemediğimiz saniyelerin,
Farkına varamadığımız mukaddes bir ağırlığı oluyor.
O mukaddesat, bugünlerde acımasızca kendini gösteriyor.

Boşuna tüketiyoruz güzel olan her şeyi.

Hiç düşünmüyoruz.

Zamanımız bitince pişman oluyoruz.

Keşke her şey son pişmanlık ile çözümlenebilse değil mi?

Mühim olan şu ân.

Var mı farkında olan?


                                                                            Ömür Topaloğlu

                                                                            Derde Deva Muhteva

                                                                            (Bir İki Cümle)