Birçok kez öldüm ben.
Biliyor musun?
Yaşadıklarımdan görüyorum.
Öldüm ben!
Hislerim de öldü benimle birlikte...
Hissettiklerim de öldü.
Karşılık beklemedim hiç,
Birini severken...
Ben bu hayatta hep sevdiğim yerden yara aldım.
Aşık olmak falan değil,
Yalnızca sevgi...
Masum duygularımın en güzeli...
Ne oldu biliyor musun?
Bir kenara atıldı gariban...
İşte o an,
Anladım...
Sevgim de öldü!
Sonra kendimi telkin ettim.
Bir insan kendini telkin edebiliyorsa;
O insan olmuştur, -benim için.
Neyse...
Dedim ki olur böyle şeyler...
Hayat bu!
Her zaman gülemeyiz...
Ayağa kalktım!
Bu sefer tamam...
Tam böyle arkama yaslanmak istiyorum.
Güvenle...
Gözlerim kapalı...
Ne oldu biliyor musun?
Herkes, her şeyi yaptı.
Olan yine bana oldu.
Güvenim de öldü!
İyi biriydi vesselam...
Toprağı bol olsun...
Sonra her şey iyi olacak dedim.
Sırtım delik deşik ama,
Hiç önemli değil!
Ben ne zorluklar gördüm.
İnancım hep benimleydi...
Dua ettim.
Mücadele ettim.
Savaştım.
Pes etmedim öyle...
Kimseye de belli etmedim.
Umut ettim her daim...
Ne oldu biliyor musun?
Herkes, her şeyi yaptı.
Olan yine bana oldu.
Üzülerek söylüyorum.
İnancım da öldü!
Çok yazık...
Hayalleri vardı garibanın.
Ama maalesef,
Sizlere ömür...
Sonra;
Ağlamaya başladım.
Her şey gözlerimin önüne geldi.
Kendimi kaybettim.
Her şeyi sorguladım, durdum.
Gözyaşlarım kurudu.
Sonra bir sessizlik...
Ölüm sessizliği dedikleri.
O an, anladım...
Ne oldu biliyor musun?
Gözyaşlarım da öldü!
Duygusal katliam!
Birçok şey öldü yani.
Ölmeye de devam ediyor...
Ama önemli olan,
Ne biliyor musun?
Bu ölümlerden sonra,
Tekrar nasıl dirileceğim?
Bunu ben de bilmiyorum...
@Topalogluomur
Not: Yazı başlığında Yunus Özyavuz'un şarkısından esinlendim.
Saygılarımla...
