Sevdiklerinle beraber olmak iyi gelir.
İnsan, her zaman yaşayamıyor.
Her zaman dökemiyor gözyaşlarını.
Korkuyor aciz ve sakil görünmekten.
Korkar tabi...
Gözyaşlarının bile ehemmiyeti vardır.
İnsan, herkesle paylaşamaz gözyaşlarını.
Herkese anlatamaz.
Anlatamaz tabi.
Dinlemek kolay.
Anlamak da öyle.
Hissedebilmek zor...
Herkes, hissedemez yüreğindekileri.
Herkes, sarılamaz sana aynı içtenlikle.
Herkes, koklamaz boynunu sana sarılırken.
Seni dinlerken ağlayamaz herkes.
Ağlasa bile içten olmaz.
Sen giderken ardından hüzünle bakamaz.
Seni senden çok sevemez.
Herkesle oturup rakı içemezsin.
Rakı, dertlerin içkisidir vesselam.
O sofraya oturduğunda, konuşmak istersin.
Anlatmak istersin, dertlerinin yükünü.
Yüklerinden kurtulmak istersin.
Huzur dolmak istersin.
Herkes derdine derman olabilir mi?
Böyle bir şey mümkün değil.
Her zaman mutlu olabilmek kadar zor!
Önemli olan da bu değil midir?
Hep iyi zamanlar mı yaşar insan ömründe?
Peki bir şey soracağım?
Biz hayattan hangi ara ders alacağız?
Hangi ara anlayacağız sevdiklerimizin kıymetini?
Hangi ara özleyeceğiz?
Hangi ara sarılacağız?
Öldükten sonra mı?
Öldükten sonra hiçbir manası yok.
Neden mi?
En büyük keşkeleri insana yaşatan şey ölüm,
Bu soruların cevap anahtarını sana vermiyor be dostum.
Diyemiyorsun ki, dersime çalışamadım.
Benim keşkelerim, pişmanlıklarım var.
Onlar da seninle kalıyor işte.
Kaldığınla gidiyorsun bu hayattan.
Hayatımdaki en büyük pişmanlığımı açıklamak istiyorum.
Bana tahmin bile edemeyeceğim kadar,
Değer veren insanların kıymetini bilmiyorum.
Korkarım ki,
Bilemeyeceğim de....
@Topalogluomur
