Acıları biriktirmeye yer arıyor gibiyim.
Yazılarımda var olmak istiyorum.
Sadece...
Gözyaşlarım da olsun ama.
Anlattığım cümlelerden bulsunlar beni.
Virgül koyduğum yerde anlasınlar üzüntümü.
Yarım bırakılmış desinler.
Her şeyi anlatayım.
Kimse anlamasın.
Sessiz sedasız içime kapandığımda,
Biri gelmesin yanıma.
Ben üzüntümü ben de yaşayayım.
Kendimi yiyip bitireyim.
Tükensin bedenim duygu birikintilerimden.
Ketum biri desinler.
Kalemim ıslansın gözyaşlarımdan.
Bana isyan etsin kağıtlarım.
-Yetemiyoruz sana desinler.
Bütün bunlara rağmen,
Her zorluğun karşısında durabilsin gülüşüm.
İçten içe ağladığımı kimseye belli etmesin.
Belli etmesin ki -güçsüz gözüktü demesinler.
Ya da desinler lan.
Desinler!
Onlar öyle söylüyor diye mi yaşıyorum?
"Şuna bak bir de ağlıyor..."
Bencil.
Egoist.
Güçsüz.
Savunmasız.
Tamam eyvallah...
Yargılarının kalitesizliği onların olsun.
Ama bıraksınlar da içimde yaşayayım.
Yaşatayım...
Gölgeme bile yaklaşmasınlar.
Sesim titresin gecenin karanlığında.
Yağmur yağsın.
Gözyaşlarıma karışsın.
Yaşadıklarımın önüne karanlık bir perde çekilsin.
Daha önce hiç olmadığı kadar zifiri...
Çekilsin ki, bir daha yaşamak istemeyeyim.
Masum duygularımın usulca ölüşünü seyredeyim.
Önce masumiyetim ölsün.
Sonra duygularım.
Geberip gitti desinler.
Son bir söz söyleyeyim buralardan gitmeden...
Daha bir sürü şey kaldı şuramda.
Darmadağınık.
...
bkz: alıntı (Edip Cansever)
Saygı ve özlemle...
@Topalogluomur
